De Stotterbond is het online platform van Steven de Jong waar hij ‘het recht om te stotteren’ uitdraagt. Uit de reacties op zijn boek ‘ Gelieve niet te stotteren op onze inclusieve werkvloer’ blijkt dat er behoefte is aan ondersteuning in het stottervriendelijk maken van bijvoorbeeld werkplekken. Dat kan door met werkgevers in gesprek te gaan. Nadrukkelijk niet door te sleutelen aan de spraak.

Steven pakt waar mogelijk vragen en hulpverzoeken op. Dat doet hij gratis in zijn eigen tijd. Zo leert hij ook over de problemen waar andere mensen die stotteren tegenaanlopen. Die ervaringen kunnen weer ingezet voor belangenbehartiging en lobby. Zijn boek leidde eerder tot Kamervragen. Voor nu gaat de aandacht vooral uit naar bewustwording: de boodschap dat wie stottert zich niet gedwongen hoeft te voelen om een leven lang met zichzelf aan de slag te gaan, maar ook iets mag vragen van de omgeving.

De Stotterbond is dus nu enkel een LinkedIn-pagina en website, maar wel met een groeiend netwerk van gelijkgezinden die hun vrije tijd opofferen om te werken aan een stottervriendelijke samenleving. Stotterende volwassenen die het beter willen maken voor de volgende generatie en niet de belangen van het behandelveld dienen. De komende tijd onderzoekt Steven de Jong of er behoefte is aan een meer organisatorische vorm van De Stotterbond en hoe zoiets vorm en inhoud moet krijgen. Die ambitie zit ook in de naamgeving: De Stotterbond. Het ontbreekt nu aan een grote en sterke organisatie die het opneemt voor de stotterende stem in een mondige samenleving.

Steven de Jong is nu vooral benieuwd naar ervaringen van stotterende werknemers, studenten en scholieren die hinder ondervinden van het stigma op stotteren (dat je stotteren moet ‘overwinnen’). Daarover publiceert hij regelmatig. In die missie stuit hij op veel weerstand: veelal van mensen vanuit het behandelveld en de officiële patiëntenvereniging die het medische model uitdragen. Zij hebben stevige kritiek op de publicaties van Stotterbond.nl. Ook die kritiek geven wij hier weer. En gelukkig zijn er ook binnen die vereniging en dat behandelveld inclusieve stemmen. Die koesteren wij. Emancipatie gaat niet zonder slag of stoot. Een conservatieve generatie van gepensioneerde ‘ex-stotteraars’ heeft nog steeds grote invloed op de beeldvorming over stotteren. Het is tijd voor een frisse, inclusieve wind.

Met De Stotterbond draagt Steven de Jong het sociale model rondom handicap/beperkingen/condities uit. Dat debat is hevig en pijnlijk en daarom is het belangrijk dat dit op een apart platform geconcentreerd wordt. Niet rondom een individu. De Stotterbond is dus niet een organisatie zoals de KvK die kent, maar een middel om de weerstand vanuit het behandelveld en de officiële patiëntenvereniging af te vangen op een apart online platform. Waarop nu al honderden mensen hun eigen visie hebben gedeeld. Steven de Jong zet de toon in de berichtgeving, maar laat anderen vrij om te reageren. 

De Stotterbond startte dus als een idee met een website, handelend naar bevind van zaken. Momenteel begeleidt Steven de Jong enkele stotterende personen die op hun werk in spraakarme functies geïsoleerd worden en daardoor niet kunnen doorgroeien. Dat doet hij gratis in eigen tijd, zonder subsidie. Ook meehelpen? Graag!

Wat zou De Stotterbond volgens jou moeten zijn en doen? Laat dat vooral weten. Enthousiast over deze missie? Mail: info@stotterbond.nl. De Stotterbond wil groeien als netwerk van mensen die op hun eigen manier pleiten voor ‘het recht om te stotteren’. Daarvan zijn reeds goede voorbeelden, zoals Samen Stottervriendelijk en Stichting Support Stotteren. Wij hebben grote waardering voor deze initiatieven. Wij zijn kritisch op Demosthenes, StotterFonds en hun financier: de Theresia Pruymboom Stichting. Zij hebben grote invloed gehad op hoe er de afgelopen halve eeuw over stotteren werd en wordt gedacht.

De Stotterbond, een website en LinkedIn-pagina, is iets wat pas sinds 2025 vorm kreeg. Voor nu enkel een platform dat individuen activeert om voor ‘het recht om te stotteren’ op te komen. Onze capaciteit is zeer beperkt. Vooral stottertherapeuten en ook veel alternatieve behandelaars zijn boos over de Stotterbond-publicaties. Termen als ‘de stotterindustrie’ en ‘de handel in de hoop op vloeiend spreken’ vielen niet in goede aarde bij hen. Het behandelveld krijgt ruim baan voor weerwoord. Een open debat is belangrijk. Te lang was het onduidelijk voor de buitenwereld wat er in al die behandelkamers gebeurde.

De Stotterbond ontvangt geen geld van donateurs en ook niet van de overheid. Wel is er in het verleden een bijdrage van StartFoundation geweest voor het schrijven van het boek ‘Gelieve niet te stotteren op onze inclusieve werkvloer’. En toen het contact nog goed was, ook een bijdrage van patiëntenvereniging Demosthenes voor de ontwikkeling van een presentatie. Er zijn meer aanvragen bij Demosthenes geweest voor inclusieprojecten, maar die werden allemaal afgewezen. We zitten niet op dezelfde lijn.

Inmiddels is afstand genomen van patiëntenvereniging Demosthenes: enerzijds omdat deze organisatie vanaf het begin moeite had met de campagnes voor inclusiviteit en de kritiek op stottertherapeuten. Anderzijds omdat Demosthenes te veel verbonden is met het behandelveld en dus niet onafhankelijk kan opereren. Demosthenes houdt liever goed contact met de stottertherapeuten en oudgedienden die zichzelf prijzen als ‘ex-stotteraar’ en neerkijken op mensen ‘die nog steeds stotteren’. Of zoals dat op de website van StotterFonds werd geformuleerd door een voormalig bestuurslid: “Ik ben wel eens mensen tegengekomen die heel erg stotteren maar daar identificeer ik me niet mee. Sterker nog, ik irriteer me eerder aan ze. Waarschijnlijk komt dit omdat ik me stiekem toch op een bepaald niveau met hen vergelijk en vind dat ze toch beter hun best moeten doen.” Dit staat te ver af van waar De Stotterbond voor staat.

Er zijn meerdere initiatieven zoals De Stotterbond die het opnemen tegen de oude structuren die het medische model uitdragen dat wie stottert er een leven lang aan moet blijven werken. Daar werkt deze website (en LinkedIn-pagina) graag mee samen. Om de samenleving stottervriendelijker te maken moeten we loskomen van het medische model en ook loskomen van stigmatiserende stottertherapieën. Behandelaars die het inclusieve model prijzen, die staan voor het recht om te stotteren, die worden natuurlijk wel in het zonnetje gezet op de LinkedIn-pagina en de website van De Stotterbond.

Vragen, opmerkingen? Laat het gerust weten. De Stotterbond is nog maar net begonnen en heeft de handen vol aan de weerstand vanuit het behandelveld dat geld verdient aan stotterende individuen. Liever richt Stotterbond.nl zich op het stottervriendelijk maken van werkplekken en andere omgevingen. Veel mensen die stotteren zetten zich reeds voor in. Jij ook? Sluit je dan aan. De Stotterbond is geen organisatie in klassieke zin, maar een groeiend netwerk van gelijkgestemden. 

E-mail:  info@stotterbond.nl.


In het kort:
De Stotterbond is een online platform waarop ‘het recht om te stotteren’ wordt uitgedragen. Nu vooral door Steven de Jong, in samenspraak met een netwerk van gelijkgezinden. Hierin ontmoeten wij weerstand vanuit behandelaars die ‘het medische model’ uitdragen. Op individueel niveau kan Steven helpen in het contact met werkgevers. Voor structurele en intensieve hulp is dit platform minder geschikt. Daarvoor ontbreekt het aan capaciteit. De Stotterbond ontvangt geen donaties of subsidie. Wel kan Steven de Jong gevraagd worden voor lezingen of het schrijven van artikelen, de werkuren worden dan in rekening gebracht. Daarmee kunnen alle kosten echter niet gedekt worden. De LinkedIn-pagina en website van De Stotterbond zetten nu vooral in op bewustwordingscampagnes. Ook meehelpen? Mail: info@stotterbond.nl

NB: De Stotterbond is geen organisatie in de klassieke zin. Wij zijn een netwerk van ervaringsdeskundigen. Enkel een LinkedIn-pagina en een website. Onze capaciteit (lees: vrije tijd zonder subsidie/donaties) is zeer beperkt. De tegenwerking vanuit het behandelveld is momenteel groot. Daarom zetten wij nu vooral in op bewustwordingscampagnes voor ‘het recht om te stotteren’. Wij blijven ook de moeilijke vragen stellen aan actoren die de beeldvorming over stotteren bepalen. Maar onze ambitie is breder, vandaar dat wij op deze homepage alvast vertellen waar wij voor staan en wat wij willen.

Hoe graag wij ook willen, intensieve en structurele hulp op individueel niveau kunnen wij niet bieden. Wij hebben tijd nodig om te groeien en onze boodschap bekend te maken. Wij hopen nu vooral dat wij ervaringsdeskundigen inspireren om anderen te helpen in hun moeilijkheden op de werkvloer. Mensen en organisaties die het goede voorbeeld geven, zetten wij graag in het zonnetje.